آقای میرحسین موسوی در جمع دانشجویان دانشگاه آزاد تهران گفت : من اگر در این 20 سال سکوت کرده بودم به این دلیل بود که احساس خطر نکرده و وارد مسایل سیاسی نمی شدم. وی در ادامه افزود : اما اکنون و به خاطر وقایعی که در 4 سال اخیر اتفاق افتاده و هزینه های نظام را زیاد کرده است احساس خطر کرده و آمده ام به شکلی که تا آخر ایستاده ام و دیگر سکوت نخواهم کرد.
تعجب نکنید این مطالب را کسی از خارج ایران عنوان نکرده ، کسی که مطلع از احوال سیاسی ایران نیست بر زبان جاری نکرده ، یک فرد بیسواد یا کم سواد هم مطرح نکرده ، بلکه کسی این مطالب را گفته که چندین سال در کسوت نخست وزیری این کشور بوده و در مرکز مسایل و تحولات سیاسی زمان خویش بوده و نسبت به اوضاع و احوال مملکت بیگانه نبوده است .
شاید آقای موسوی به بیماری فراموشی مبتلا شده است ! والّا چه کسی است که نداند در این بیست سال سکوت ایشان رفقا و دوستان وی در دوران سازندگی و اصلاحات چه بر سر این مردم و کشور آورده اند !
به نظر میرسد لازم است برای یادآوری مصایب آن دوران مواردی را فهرست وار به یاد آقای موسوی بیاوریم .
جناب آقای موسوی !
تورم 45 درصدی دولت سازندگی خاطر مبارکتان میاد !؟
یادتون میاد که نسخه اقتصادی که متولیان اقتصاد در دولت سازندگی با الگو برداری از غرب برای کشورمان پیچیدند چه بر سر مردم آورد ؟
آیا یادتان میاد که در دولت سازندگی غنی هر روز غنی تر و فقیر هر روز فقیرتر شد !؟
از چپاول بیت المال در شهرداری پایتخت چیزی یادتان نمیاد !؟ حتماً آن دادگاه جنجالی شهردار وقت را بخاطر میاورید !
حادثه غمبار 18 تیر را حتماً بخاطر دارید که چگونه به نظام را به چالش کشیدند و خون به دل آقا کردند !؟
روزنامه های زنجیره ای و خبرسازی های آنان علیه نظام را یادتان میاد ؟
جناب آقای مهندس !
حرمت شکنی های دوستان اصلاح طلب خود را فراموش کردید ؟
اهانت های آقاجری ، سروش ، گنجی ، باقی و لیست بلند بالایی که هر روز با قلم و زبان خود به مقدسات روا میداشتند را بیاد آورید !
ذلت ایران در بحث هسته ای در دوره اصلاحات را بیاد شما میاوریم که چگونه دست بسته تابع نظرات بیگانگان بودیم و بر اساس خواسته آنان غنی سازی را تعلیق نمودیم .
راستی ! مجلس ششم را یادتان هست ؟ چگونه همانند اپسوزیون عمل میکردند و هر روز داستانی داشتند برای این کشور !
خروج از حاکمیت و استعفاها و اعتصابات کذایی در حکومت اصلاح طلبان را که فراموش نکردید ؟
جناب موسوی ! اگر بخواهیم همه آنچه که بر سر این ملت توسط دوستان اصلاح طلب شما که به دوستی با آنان مباهات می کنید را برشمریم مثنوی هفتاد من کاغذ خواهد شد اما برای یادآوری خاطر مبارک شما همین اندک را عرضه نمودیم .
حال فقط به این سوال ما جواب دهید که حتی یک موارد از موارد فوق و دهها و شاید صدها مورد و معضل دیگر که در این بیست سال سکوت شما بر این کشور تحمیل شد موجب نشد تا شما سکوتتان را بشکنید ؟ یا للعجب !!!
اما در این چهار سال چه اتفاقاتی افتاد که جنابعالی احساس خطر کردید و سکوت افتخارآمیز بیست ساله را شکستید !؟
دستیابی به انرژی هسته ای شاید یکی از این موارد باشه !؟
یا مخالفت صریح و آشکار دولت نهم و شخص رئیس جمهور با رژیم غاصب صهیونیستی !
یا کمکهای بشردوستانه ایران به حزب الله لبنان و فلسطینیان در جنگهای 33 روزه و 22 روزه با رژیم صهیونیستی !؟
شاید هم سفرهای استانی رئیس جمهور و هیئت دولت و همدردی با محرومان و مستضعفان !
و یا پرتاب ماهواره امید و دستیابی ایران عزیز به فناوری پرتاب موشک !
و یا توفیقات دیگر دولت نهم در عرصه های مختلف فرهنگی ، پزشکی ، اقتصادی و ... باعث شده تا شما احساس خطر کنید که شاید احمدی نژاد دوباره رأی بیاورد و رئیس جمهور شود و دست اصلاح طلبان دوباره از رسیدن به قدرت کم و کوتاه شود ؟
در خاتمه توجه شما را به این نکته جلب می نماییم که آقای مهندس بار کج هیچ وقت به منزل نخواهد رسید !
آقای مهندس ! فردا حساب داریم !!!